رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در گفتگو با نشریه پنجره ناگفته هایی از جلسه رای اعتماد مجلس به کابینه دهم را بیان کرد.
در این گفتگو که در جدیدترین شماره "پنجره" منتشر شده آمده است: دکترحداد عادل درباره چگونگی اعمال نفوذ دولت در مجلس و اینکه آیا فشار و یا تطمیعی از سوی دولت برای جمع آوری رای اعتماد نمایندگان در کار بوده است یا نه؟ می گوید: تعبیر «تحت فشار» درست نیست، باید بگوییم مجلس واقع‎نگر بود و با این واقع نگری رأی‎اعتماد به وزرای دولت دهم داد، این شرایط بصیرتی به عموم نمایندگان میداد که در تصمیم نهایی آنان تأثیر داشت.

وی درباره پیام رهبری و نقش آن در رای آوردن وزیران می گوید:
سخن رهبری این بود که مصلحت است که قطار دولت از ایستگاه خارج شود (تعبیر از بنده است) و این در واقع پیامی است که همه گفته و ناگفته در مجلس درک می‎کردیم. اگر ما سخت‎گیری می‎کردیم و فرضا از بیست‎ویک وزیر ده تا دوازده نفر از آنان رأی‎اعتماد نمی‎آوردند و این‎کار باعث می‎شد که هیئت دولت شکل نگیرد. این‎کار، با هر نیتی صورت می‎گرفت، صحیح نبود، زیرا تفسیر محافل داخلی و خارجی این می‎شد که ایران هنوز از تنشهای بعد از انتخابات بیست‎ودوم خرداد خارج نشده و در نهایت این‎کار صددرصد به زیان نظام بود. رهبری در اوایل امر، قبل از این‎که اعضای کابینه به مجلس معرفی شوند توصیه‎ای کرده بودند مبنی بر این‎که اگر مجلس می‎خواهد سختگیری کند، آن را در بعد دیانت و درستی و انقلابی بودن انجام دهد.

مسئله‎ای که در ابتدا باید به آن توجه داشت این است که رهبری تأکید داشتند که این پیام من به‎عنوان تکلیف به نمایندگان نیست، یعنی رهبری هیچ دستوری به مجلس نداده و در نتیجه مخالفت مخالفان و رأی مخالف دادن آن‎ها به‎معنای مخالفت با ولایت فقیه نیست، یعنی رهبری نخواستند عنوان حکم حکومتی مانع روند قانونی مجلس شوند و منتها رهبری به‎عنوان دیده‎بانی که در یک نقطه مرتفعی ایستاده و از حوادث دور و نزدیک که اتفاق می‎افتد، آگاه هستند خواستند نظر خود را به نمایندگان منتقل کنند و مجلس هم با درک مصلحت‎اندیشی رهبری این پیام را جدی گرفت.

رئیس سابق مجلس شورای اسلامی درباره اینکه اگر پیام رهبری نبودچندوزیر رای می آوردند گفت: اگر پیام رهبری نبود تعداد بیشتری از وزرا احتمالا پنج یا شش نفر از آن‎ها رأی‎اعتماد نمی آوردند.
رهبری سوء‎نیتی در سخت‎گیری نمایندگان سراغ نداشتند و دقت در صلاحیت و کارآمدی وزیران را حق مجلس می‎دانستند، ولی ایشان به مجلس پیام دادند که در شرایط فعلی تشکیل یک دولت مقتدر به سود کشور و نظام است. نمایندگان هم با تمکینی که در مقابل پیام رهبری داشتند و دارند این نظر رهبری را هم مطاع دانستند، نتیجه خوبی هم گرفته شد و دولت شکل گرفت.

وی درباره جابجایی های احتمالی در دولت اظهار داشت: با این آقای دکتر احمدی‎نژاد هیچ‎چیز قابل پیش‎بینی نیست و همه‎چیز ممکن است. حالا بعضی این موضوع را حسن آقای احمدی‎نژاد می‎دانند و بعضی عیب ایشان، و در این جهت هیچ بعید نیست که ایشان شش ماه دیگر بهترین وزیر خود را عوض کنند. آقای احمدی‎نژاد همیشه به قول خودشان شگفتی‎ساز هستند.

دکترحداد عادل در بخش هایی ازاین گفتگوی طولانی با بیان اینکه" دولت سعی داشت روی رأی‎ نمایندگان تأثیر بگذارد" تاثیر گذاری دولت بر مجلس را چنین تحلیل می کند: خوب است بدانید اساسا در مجلس ارادهای برای مخالفت با دولت وجود نداشت، یعنی این مجلس، مجلسی نبود که بخواهد چوب لای چرخ دولت بگذارد و اصلا قبل از قضیه آقای مشایی و در اوایل تیرماه اگر از مجلسیها نظرشان را در مورد کابینه می‎پرسیدید، می‎گفتند تلاش می‎کنیم بیشتر وزرا رأی بیاورند. ولی اتفاق‎هایی افتاد که به آن‎ها اشاره کردیم و سبب شد یک مقداری نمایندگان دچار مشکل بشوند که یکی داستان آقای مشایی و دیگری مسئله معرفی وزرای زن بود والا مجلسیها شمشیری برای بریدن سر کابینه تیز نکرده بودند. از سوی دیگر در شرایط طبیعی و عادی انصافا باید گفت دولت هم کابینه‎ای ضعیف معرفی نکرد، آقای احمدی‎نژاد نسبت به سال هشتادوچهار کسی است که چهار سال تجربه ریاست‎جمهوری دارد و نیروهای بهتر و بیشتری را شناخته است.

آخرین فراز گفتگوی رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس درباره دلایل عدم حضورش در رای گیری مجلس به وزرای کابینه بود که در این باره توضیحاتی جالب را بیان می کند:
این از عجایب است زیرا من در چند هفته اخیر و خصوصا در هفته رأی‎اعتماد، برای حصول نتیجه مناسب و معقول یکسره در تلاش بودم، متأسفانه نتوانستم در رأی‎گیری شرکت کنم، در روز پنج‎شنبه جلسه مهمی داشتم و به این دلیل جلسه را روز پنج‎شنبه گذاشته بودم که فکر می‎کردم رأی‎گیری حداکثر روز چهارشنبه تمام می‎شود. در آن روز تصمیم گرفتم در ابتدای جلسه شرکت کنم و بعد خود را به مجلس برسانم و با شروع نطق آقای احمدی‎نژاد که احتمال می‎دادم حدود پنجاه دقیقه صحبت کند حرکت کردم. ایشان کوتاه صحبت کردند و گویی یک فرود اضطراری در نطق داشتند. بنده هم در راه به شلوغی خیابانها برخورد کردم و وقتی که به دیوارهای بهارستان رسیدم، از طریق تلویزیون ماشین متوجه شدم که صندوق‎ها را برای شمارش بردند، در این شرایط دیدم قدم گذاشتن در داخل صحن مسئله‎ساز است. البته می‎دانستم حضورم تغییری در نتایج به‎وجود نمی‎آورد.